Жасанды тыныс алудың мәні – өкпеге ауаны жасанды енгізу. Ол тыныс алуды тоқтатудың барлық жағдайларында, сондай-ақ дұрыс емес тыныс алу кезінде орындалады. Табысты жасанды тыныс алудың негізгі шарты – еркін тыныс алу жолдары және таза ауаның болуы.
Тыныс алудың ең тиімді әдісі «өкпеден өкпеге» тыныс алу, әдетте «ауыздан-ауызға» әдісімен жүзеге асырылады; осы әдіспен қалпына келтіру кезінде жәбірленушінің өкпесіне бір жарым литрге дейін ауа енгізіледі, бұл бір терең тыныс алудың көлемі.
Жаралы адамды шалқасынан жатқызады. Көмекші зардап шегушінің оң жағында тұрып, оң қолын мойын астына қойып, мойнын көтереді. Осының арқасында жараланған адамның басы артқа лақтырылып, бұрын шұңқыр тілімен бітеліп қалған тыныс жолдары ашылады. Содан кейін сол алақанның шеті арқылы көмекші адам жаралы адамның маңдайына қысым жасайды, сол арқылы басын еңкейтіп ұстауға көмектеседі; бір мезгілде бас бармақ пен сұқ саусақпен мұрнын қысады. Осыдан кейін көмекші адам оң қолын жәбірленушінің мойнының астынан шығарып, иегіне басып, аузын ашады. Содан кейін күтуші терең тыныс алып, өкпенің барлық мазмұнын жаралы адамның аузына шығарады. Өкпеге ауаның енуі жаралылардың кеуде қуысының кеңеюімен көрінеді.
Кішкентай балаларда ауыз бен мұрынға ауаны бір уақытта беру арқылы жасанды тыныс алуды жүргізуге болады. Тыныс алу ырғақты болуы керек – минутына 16 – 19 рет.
Жасанды тыныс алуды ауыздан мұрынға дейін де жасауға болады. Негізгі позиция «ауыздан-ауызға» әдісімен бірдей. Бірақ сонымен бірге жәбірленушінің аузын жабу керек.
Жәбірленушінің беті зақымданған және «өкпеден өкпеге» жасанды тыныс алуды жүргізу мүмкін болмаған жағдайда, кеуде қуысын қысу және кеңейту әдісін жарақаттанған адамның қолдарын кеудеге бүгіп, кейіннен басу арқылы қолдану керек. жағына қарай сұйылту. Бұл жағдайда жәбірленуші арқасымен жатады, ал иық пышақтарының астына ролик қойылады, басы біршама артқа қарай лақтырылады.
