Сүйектер мен буындардың зақымдалуының негізгі емдік шарасы дененің қалған зақымдалған аймағы болып табылады. Тыныштық күйі жарадағы инфекцияның кеңеюінен қорғау құралы және шокқа қарсы профилактикалық шара ретінде ауырсынумен күресудің негізгі емдік шарасы ретінде қызмет ететін иммобилизация арқылы жасалады. Иммобилизацияның маңызы әсіресе сүйектер мен буындардың жаралары үшін өте үлкен.
Иммобилизация сүйек сынықтарын сынған жерде бекітеді, оларды байланыста ұстайды, бұл арнайы хирургиялық емдеуді айтарлықтай жеңілдетеді және сайып келгенде, сынықтың тез жазылуына ықпал етеді.
Әрі қарай, сынықты иммобилизациялау бұлшықеттерді, нервтерді және қан тамырларын қоршап тұрған периосте аздап әсер етеді, оларды сүйек сынықтарымен жарақаттанудан қорғайды, ауырсыну мен қан кетуді болдырмайды, яғни шоктың дамуын болдырмайды.
Алғашқы көмек көрсету кезінде дұрыс иммобилизацияланған сынық иммобилизациясыз өңделген сыныққа қарағанда екі есе жылдам жазылады. Сондықтан иммобилизация сынықтарды, шығуларды және созылуларды арнайы емдеудің негізгі шарты болып табылады.
Иммобилизация құралы ретінде көп жағдайда дененің жараланған аймағына бинтпен, арқанмен немесе шарфпен бекітілген жалпақ тар заттар қолданылады. Бұл иммобилизация құралдары шиналар деп аталады. Шиналар стандартты, зауытта жасалған, ағаш және сымнан жасалған Крамердің «баспалдақ» шиналары; Жақында резеңкеден немесе пластиктен жасалған үрлемелі шиналар қолданыла бастады. Стандартты шиналар болмаған жағдайда, қажет болған жағдайда иммобилизациялау үшін импровизацияланған шиналарды қолдануға болады: таяқтар, қолшатырлар, тақталар, сызғыштар, штангалар. Дененің тіндеріне қысым жасамау үшін шиналар қолданар алдында мақта-мата қабатымен қапталған.
Үшбұрышты шарфтар жарақаттанған қолды итарқаға ілу үшін қолданылады; қабырғаның сынуы мен шығуын иммобилизациялау үшін жабысқақ сылақтар мен серпімді таңғыштар қолданылады.
